Byli pracownicy / Former staff
Z lekką atletyką jako przedmiotem nauczania było związanych od początku istnienia naszej Uczelni – począwszy od utworzenia Katedry Higieny Szkolnej i WF w 1919 r., poprzez Studium WF, następnie WSWF, aż po dzisiejszą AWF – ponad 70 osób. Wśród nich dr Karol Hoffmann, prof. dr hab. Zdobysław Stawczyk i doc. dr Janusz Jackowski to pionierzy, którym zawdzięczamy pierwsze międzynarodowe sukcesy uczelnianych lekkoatletów i naukowe podejście do treningu lekkoatletycznego.
dr Karol Hoffmann (1913 - 1971) Fot. Archiwum AWF Poznań
Wiele osób starszego poko
lenia zapewne kojarzy nie tyle samego Karola Hoffmanna, co jego głos. Od 1946 r. przez ćwierć wieku prowadził on bowiem w radiu gimnastykę poranną. Była to audycja na tyle popularna, że została uwieczniona w wielu filmach czy serialach z tamtej epoki, choćby w "Wojnie domowej". Setki tysięcy osób w całej Polsce co rano gimnastykowało się przy instrukcjach Karola Hoffmanna. Ale był on nie tylko "panem od gimnastyki". Był człowiekiem instytucją, powiernikiem, do którego ludzie pisali listy, bo jego audycje miały gigantyczną słuchalność. Ostatnią audycję Karol Hoffman nagrał 27 lutego 1971 r., w przeddzień swojej śmierci...
Karol Hoffmann był olimpijczykiem - startował w Berlinie w 1936 r. w skoku wzwyż i trójskoku. Reprezentował wtedy barwy AZS Poznań, do którego przeniósł się z Warty rok przed igrzyskami. Ośmiokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski. Po II wojnie światowej był jednym z twórców „wunderteamu" w lekkiej atletyce, który w latach 1957-1963 był drugą po USA męską drużyną świata. W 1959 r. został członkiem Komisji Naukowej IAAF. Był znakomitym trenerem, dydaktykiem i działaczem sportu wielkopolskiego oraz krajowego. Spod jego trenerskiej ręki wyszło kilka sław lekkiej atletyki tamtych lat: Józef Rutkowski, Zdobysław Stawczyk, Edward Adamczyk, Eugeniusz Wachowski.
Gdy skończył karierę zawodnika, zajął się pracą naukową, która związała go z poznańską WSWF (obecnie AWF). W 1950 r.powołano do życia Zakład Lekkiej Atletyki, a Karol Hoffmann został jego pierwszym kierownikiem. W 1961 r. obronił pracę doktorską pt. „Długość i częstotliwość kroku w biegu na 100 m a wzrost i długość kończyn czołowych sprinterów polskich". Jako jeden z pierwszych w Polsce zastosował do badań fotokinemetrię. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 40 prac, w tym kilka opublikowanych za granicą i cytowanych przez wybitnych specjalistów tamtych lat z zakresu biomechaniki, kinezjologii i nauk o sporcie. Odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.
Wikipedia
Spis publikacji dra Karola Hoffmanna Posłuchaj audycji o dr. Hoffmanie - Radio Merkury, Poznań 2007
Gazeta Wyborcza 29.02.2016 - artykuł online, skan artykułu, zdjęcia
prof. dr hab. Zdobysław Stawczyk (1923 - 2005)
Zdobysław Stawczyk urodził się 1 czerwca 1923 r. w Częstochowie. Tu ukończył Szkołę Podstawową i, do wybuchu II wojny światowej, trzy klasy Gimnazjum. W 1939 r. odniósł pierwszy sportowy sukces, zdobywając drugie miejsce w skoku wzwyż z wynikiem 163 cm podczas Mistrzostw Częstochowy. Podczas wojny podejmuje pracę jako robotnik, a w 1941 r. wstępuje do „Szarych Szeregów”. Wkrótce pomści śmierć ojca w obozie koncentracyjnym Weimar-Buchenwald, likwidując wyższego oficera faszystowskich Niemiec i ratując się brawurową ucieczką.
Po wojnie zdał egzamin do Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego. Jako student wykazywał szczególne zainteresowanie skokami lekkoatletycznymi wzwyż i w dal. Jakież było jego zdziwienie, gdy po kilku zajęciach z biegów krótkich Karol Hoffmann zwrócił mu uwagę, że ma nieprzeciętne uzdolnienia sprinterskie i że zajmie się nim osobiście. Tak zaczęła się wielka „przygoda sprinterska”, która owocowała wielokrotnymi tytułami mistrza i rekordzisty kraju, trzykrotnym tytułem akademickiego mistrza świata i udziałem w Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952 r. W roku 1949 został najpopularniejszym polskim sportowcem w słynnym plebiscycie Przeglądu Sportowego, dzięki wywalczonemu w wielkim stylu tytułowi akademickiego mistrza świata w biegu na 200 m, w którym ustanowił dodatkowo rekord kraju (21.1 s). Przez wiele lat reprezentował Polskę, potem pełnił funkcję trenera kadry narodowej i olimpijskiej sprinterów.
Już jako student trzeciego roku został młodszym asystentem Studium WF , a w 1952 r., po uzyskaniu dyplomu magistra wychowania fizycznego, starszym asystentem. W 1954 r. władze Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego powierzyły mu funkcję kierownika Zakładu Lekkiej Atletyki, którą pełnił przez 33 lata. W 1963 r. uzyskał stopień doktora nauk wychowania fizycznego, a w 1972 r., po przedstawieniu dysertacji pt. „Morfo-funkcjonalne podstawy skoków lekkoatletycznych”, stopień doktora habilitowanego. W 1976 r. otrzymuje nominację na profesora nadzwyczajnego nauk wychowania fizycznego.
Fot. Archiwum AWF Poznań
Przez 15 lat (1969-1984) sprawował funkcję kierownika Katedry, następnie dyrektora Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu, a w latach 1982-1984 funkcję dziekana Wydziału Wychowania Fizycznego. Ukoronowaniem pracy w Uczelni było powołanie prof. Zdobysława Stawczyka na stanowisko rektora Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu na kadencję 1987-1990. W uznaniu wybitnego wkładu w rozwój teorii wychowania fizycznego i sportu mianowano go 1 czerwca 1991 r. profesorem zwyczajnym.
Profesor Zdobysław Stawczyk jest autorem i współautorem blisko 160 publikacji naukowych i metodycznych, w tym 20 skryptów i podręczników akademickich. Był promotorem 11 prac doktorskich oraz recenzentem 16 prac habilitacyjnych i dorobku naukowego 13 kandydatów do tytułu profesora. Pozostawił po sobie liczne kadry specjalistów i działaczy lekkiej atletyki, trenerów, instruktorów, nauczycieli wychowania fizycznego. Znaczny jest jego wkład w opracowanie podstaw nauczania i treningu lekkoatletycznego. Do dziś z powodzeniem korzystamy z podręcznika pod jego redakcją „Zarys lekkoatletyki” oraz znakomitych skryptów jego autorstwa: „
Ćwiczenia ogólnorozwojowe” i unikalne „Gry i zabawy lekkoatletyczne”.
Profesor Zdobysław Stawczyk był postacią niezwykle popularną wśród studentów i pracowników, nie tylko dzięki posiadanym kwalifikacjom zawodowym, ale też dzięki bezpośredniości i umiejętności nawiązywania bliskich kontaktów. Godzinami można było słuchać jego sugestywnych opowieści o antycznych igrzyskach i własnych sportowych sukcesach i porażkach. W swojej 50-letniej pracy z ogromnym zaangażowaniem i z wielką miłością do zawodu łatwo osiągał cele pedagogiczne i sportowe.
Zdobysław Stawczyk w karykaturze znakomitego rysownika i satyryka Eryka Lipińskiego (W: "Plebiscyty od Kuchara do Maliny". Sport i Turystyka, Warszawa 1988, s. 71). Widoczny oryginalny autograf Profesora z roku 1989 (K. Kusy - zbiory prywatne).
Profesora wyróżniono licznymi odznaczeniami państwowymi i sportowymi, m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Medalem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medalem Zasłużonego Mistrza Sportu. Za czynny udział w walce z okupantem podczas II wojny światowej otrzymał po latach z rąk Prezydenta RP Krzyż Partyzancki. Dla podkreślenia wyjątkowej osobowości, łączącej walory wielkiego sportowca, a potem cenionego naukowca, został odznaczony niezwykle prestiżowym Medalem Kalós Kagathós.
Wikipedia
doc. dr Janusz Jackowski (1930 - 2024)
Pracę w Zakładzie Lekkiej Atletyki rozpoczął w 1952 r., jeszcze jako student, w charakterze asystenta. Stopień magistra wychowania fizycznego otrzymał w 1956 r., a rok później został starszym asystentem. W 1967 r. uzyskuje stopień doktora nauk wychowania fizycznego za rozprawę pt. "Morfologiczne podstawy procesów selekcyjnych lekkoatletycznej młodzieży Wielkopolski" i awansuje na stanowisko adiunkta. W latach 1969-1972 pełni funkcję kierownika wyszkolenia w Polskim Związku Lekkiej Atletyki, kierując przygotowaniami do letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972 r.). W 1973 r. powołany na stanowisko docenta. W kolejnych latach jest także delegatem technicznym IAAF (International Amateur Athletics Federation), nawiązując rozległe kontakty międzynarodowe w dziedzinie organizacji i szkolenia lekkoatletycznego.
Był wieloletnim trenerem lekkiej atletyki w klubie AZS Poznań, specjalizował się w biegach średnich i długich. Opracował własny, skuteczn
y system treningowy dla biegaczy, opisany w "Zarysie lekkoatletyki", do dziś aktualnym podręczniku dla trenerów, nauczycieli i studentów.
Ogromną i chyba najbardziej pamiętaną zasługą doc. dra Janusza Jackowskiego jest skupienie w WSWF, potem AWF, wybitnych lekkoatletów lat 70. Specjalnie dla tej elitarnej grupy utworzył studia zaoczne, umożliwiając zawodniczkom i zawodnikom pogodzenie edukacji i sportu wyczynowego oraz zdobycie kwalifikacji trenerskich. Dzięki tej śmiałej i nietypowej jak na owe czasy inicjatywie w Uczelni studiowali tacy giganci lekkiej atletyki jak Władysław Komar, Władysław Kozakiewicz, Bronisław Malinowski czy Tadeusz Ślusarski (złoci medaliści olimpijscy z Montrealu 1976 i Moskwy 1980) i wielu innych wybitnych zawodników, którzy w trakcie studiów osiągali swoje największe sukcesy. To dzięki doc. dr. Januszowi Jackowskiemu galeria mistrzów poznańskiej AWF jest tak okazała i wypełniona w większości wizerunkami lekkoatletów.
W dniu 22 lutego 2011 r. dr Janusz Jackowski został uhonorowany Złotym Medalem "Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego" podczas uroczystego posiedzenia Senatu AWF w Poznaniu. Do dziś dr Janusz Jackowski działa w Polskim Komitecie Olimpijskim oraz Polskim Związku Lekkiej Atletyki, jest także nieustająco zaangażowany w edukację nauczycieli, instruktorów i trenerów. Fot. Archiwum AWF Poznań
Wikipedia
Poniżej alfabetyczna lista pozostałych pracowników
mgr Dariusz Abramuk - asystent w latach 80. XX w., specjalista rzutu dyskiem. Po opuszczeniu Uczelni działacz sportowy: sekretarz generalny Szkolnego Związku Sportowego na lata 2012-2020, czlonek i wiceprezes zarządu Krajowej Federacji Sportu dla Wszystkich (2012-2016).dr Karol Hoffmann (1913 - 1971) Fot. Archiwum AWF Poznań
Wiele osób starszego poko
lenia zapewne kojarzy nie tyle samego Karola Hoffmanna, co jego głos. Od 1946 r. przez ćwierć wieku prowadził on bowiem w radiu gimnastykę poranną. Była to audycja na tyle popularna, że została uwieczniona w wielu filmach czy serialach z tamtej epoki, choćby w "Wojnie domowej". Setki tysięcy osób w całej Polsce co rano gimnastykowało się przy instrukcjach Karola Hoffmanna. Ale był on nie tylko "panem od gimnastyki". Był człowiekiem instytucją, powiernikiem, do którego ludzie pisali listy, bo jego audycje miały gigantyczną słuchalność. Ostatnią audycję Karol Hoffman nagrał 27 lutego 1971 r., w przeddzień swojej śmierci...Karol Hoffmann był olimpijczykiem - startował w Berlinie w 1936 r. w skoku wzwyż i trójskoku. Reprezentował wtedy barwy AZS Poznań, do którego przeniósł się z Warty rok przed igrzyskami. Ośmiokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski. Po II wojnie światowej był jednym z twórców „wunderteamu" w lekkiej atletyce, który w latach 1957-1963 był drugą po USA męską drużyną świata. W 1959 r. został członkiem Komisji Naukowej IAAF. Był znakomitym trenerem, dydaktykiem i działaczem sportu wielkopolskiego oraz krajowego. Spod jego trenerskiej ręki wyszło kilka sław lekkiej atletyki tamtych lat: Józef Rutkowski, Zdobysław Stawczyk, Edward Adamczyk, Eugeniusz Wachowski.
Gdy skończył karierę zawodnika, zajął się pracą naukową, która związała go z poznańską WSWF (obecnie AWF). W 1950 r.powołano do życia Zakład Lekkiej Atletyki, a Karol Hoffmann został jego pierwszym kierownikiem. W 1961 r. obronił pracę doktorską pt. „Długość i częstotliwość kroku w biegu na 100 m a wzrost i długość kończyn czołowych sprinterów polskich". Jako jeden z pierwszych w Polsce zastosował do badań fotokinemetrię. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 40 prac, w tym kilka opublikowanych za granicą i cytowanych przez wybitnych specjalistów tamtych lat z zakresu biomechaniki, kinezjologii i nauk o sporcie. Odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.
Wikipedia
Spis publikacji dra Karola Hoffmanna Posłuchaj audycji o dr. Hoffmanie - Radio Merkury, Poznań 2007
Gazeta Wyborcza 29.02.2016 - artykuł online, skan artykułu, zdjęcia
prof. dr hab. Zdobysław Stawczyk (1923 - 2005)
Zdobysław Stawczyk urodził się 1 czerwca 1923 r. w Częstochowie. Tu ukończył Szkołę Podstawową i, do wybuchu II wojny światowej, trzy klasy Gimnazjum. W 1939 r. odniósł pierwszy sportowy sukces, zdobywając drugie miejsce w skoku wzwyż z wynikiem 163 cm podczas Mistrzostw Częstochowy. Podczas wojny podejmuje pracę jako robotnik, a w 1941 r. wstępuje do „Szarych Szeregów”. Wkrótce pomści śmierć ojca w obozie koncentracyjnym Weimar-Buchenwald, likwidując wyższego oficera faszystowskich Niemiec i ratując się brawurową ucieczką.
Po wojnie zdał egzamin do Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego. Jako student wykazywał szczególne zainteresowanie skokami lekkoatletycznymi wzwyż i w dal. Jakież było jego zdziwienie, gdy po kilku zajęciach z biegów krótkich Karol Hoffmann zwrócił mu uwagę, że ma nieprzeciętne uzdolnienia sprinterskie i że zajmie się nim osobiście. Tak zaczęła się wielka „przygoda sprinterska”, która owocowała wielokrotnymi tytułami mistrza i rekordzisty kraju, trzykrotnym tytułem akademickiego mistrza świata i udziałem w Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952 r. W roku 1949 został najpopularniejszym polskim sportowcem w słynnym plebiscycie Przeglądu Sportowego, dzięki wywalczonemu w wielkim stylu tytułowi akademickiego mistrza świata w biegu na 200 m, w którym ustanowił dodatkowo rekord kraju (21.1 s). Przez wiele lat reprezentował Polskę, potem pełnił funkcję trenera kadry narodowej i olimpijskiej sprinterów.Już jako student trzeciego roku został młodszym asystentem Studium WF , a w 1952 r., po uzyskaniu dyplomu magistra wychowania fizycznego, starszym asystentem. W 1954 r. władze Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego powierzyły mu funkcję kierownika Zakładu Lekkiej Atletyki, którą pełnił przez 33 lata. W 1963 r. uzyskał stopień doktora nauk wychowania fizycznego, a w 1972 r., po przedstawieniu dysertacji pt. „Morfo-funkcjonalne podstawy skoków lekkoatletycznych”, stopień doktora habilitowanego. W 1976 r. otrzymuje nominację na profesora nadzwyczajnego nauk wychowania fizycznego.
Fot. Archiwum AWF Poznań
Przez 15 lat (1969-1984) sprawował funkcję kierownika Katedry, następnie dyrektora Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu, a w latach 1982-1984 funkcję dziekana Wydziału Wychowania Fizycznego. Ukoronowaniem pracy w Uczelni było powołanie prof. Zdobysława Stawczyka na stanowisko rektora Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu na kadencję 1987-1990. W uznaniu wybitnego wkładu w rozwój teorii wychowania fizycznego i sportu mianowano go 1 czerwca 1991 r. profesorem zwyczajnym.
Profesor Zdobysław Stawczyk jest autorem i współautorem blisko 160 publikacji naukowych i metodycznych, w tym 20 skryptów i podręczników akademickich. Był promotorem 11 prac doktorskich oraz recenzentem 16 prac habilitacyjnych i dorobku naukowego 13 kandydatów do tytułu profesora. Pozostawił po sobie liczne kadry specjalistów i działaczy lekkiej atletyki, trenerów, instruktorów, nauczycieli wychowania fizycznego. Znaczny jest jego wkład w opracowanie podstaw nauczania i treningu lekkoatletycznego. Do dziś z powodzeniem korzystamy z podręcznika pod jego redakcją „Zarys lekkoatletyki” oraz znakomitych skryptów jego autorstwa: „
Ćwiczenia ogólnorozwojowe” i unikalne „Gry i zabawy lekkoatletyczne”.Profesor Zdobysław Stawczyk był postacią niezwykle popularną wśród studentów i pracowników, nie tylko dzięki posiadanym kwalifikacjom zawodowym, ale też dzięki bezpośredniości i umiejętności nawiązywania bliskich kontaktów. Godzinami można było słuchać jego sugestywnych opowieści o antycznych igrzyskach i własnych sportowych sukcesach i porażkach. W swojej 50-letniej pracy z ogromnym zaangażowaniem i z wielką miłością do zawodu łatwo osiągał cele pedagogiczne i sportowe.
Zdobysław Stawczyk w karykaturze znakomitego rysownika i satyryka Eryka Lipińskiego (W: "Plebiscyty od Kuchara do Maliny". Sport i Turystyka, Warszawa 1988, s. 71). Widoczny oryginalny autograf Profesora z roku 1989 (K. Kusy - zbiory prywatne).
Profesora wyróżniono licznymi odznaczeniami państwowymi i sportowymi, m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Medalem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medalem Zasłużonego Mistrza Sportu. Za czynny udział w walce z okupantem podczas II wojny światowej otrzymał po latach z rąk Prezydenta RP Krzyż Partyzancki. Dla podkreślenia wyjątkowej osobowości, łączącej walory wielkiego sportowca, a potem cenionego naukowca, został odznaczony niezwykle prestiżowym Medalem Kalós Kagathós.
Wikipedia
doc. dr Janusz Jackowski (1930 - 2024)
Pracę w Zakładzie Lekkiej Atletyki rozpoczął w 1952 r., jeszcze jako student, w charakterze asystenta. Stopień magistra wychowania fizycznego otrzymał w 1956 r., a rok później został starszym asystentem. W 1967 r. uzyskuje stopień doktora nauk wychowania fizycznego za rozprawę pt. "Morfologiczne podstawy procesów selekcyjnych lekkoatletycznej młodzieży Wielkopolski" i awansuje na stanowisko adiunkta. W latach 1969-1972 pełni funkcję kierownika wyszkolenia w Polskim Związku Lekkiej Atletyki, kierując przygotowaniami do letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972 r.). W 1973 r. powołany na stanowisko docenta. W kolejnych latach jest także delegatem technicznym IAAF (International Amateur Athletics Federation), nawiązując rozległe kontakty międzynarodowe w dziedzinie organizacji i szkolenia lekkoatletycznego.
Był wieloletnim trenerem lekkiej atletyki w klubie AZS Poznań, specjalizował się w biegach średnich i długich. Opracował własny, skuteczn
y system treningowy dla biegaczy, opisany w "Zarysie lekkoatletyki", do dziś aktualnym podręczniku dla trenerów, nauczycieli i studentów. Ogromną i chyba najbardziej pamiętaną zasługą doc. dra Janusza Jackowskiego jest skupienie w WSWF, potem AWF, wybitnych lekkoatletów lat 70. Specjalnie dla tej elitarnej grupy utworzył studia zaoczne, umożliwiając zawodniczkom i zawodnikom pogodzenie edukacji i sportu wyczynowego oraz zdobycie kwalifikacji trenerskich. Dzięki tej śmiałej i nietypowej jak na owe czasy inicjatywie w Uczelni studiowali tacy giganci lekkiej atletyki jak Władysław Komar, Władysław Kozakiewicz, Bronisław Malinowski czy Tadeusz Ślusarski (złoci medaliści olimpijscy z Montrealu 1976 i Moskwy 1980) i wielu innych wybitnych zawodników, którzy w trakcie studiów osiągali swoje największe sukcesy. To dzięki doc. dr. Januszowi Jackowskiemu galeria mistrzów poznańskiej AWF jest tak okazała i wypełniona w większości wizerunkami lekkoatletów.
W dniu 22 lutego 2011 r. dr Janusz Jackowski został uhonorowany Złotym Medalem "Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego" podczas uroczystego posiedzenia Senatu AWF w Poznaniu. Do dziś dr Janusz Jackowski działa w Polskim Komitecie Olimpijskim oraz Polskim Związku Lekkiej Atletyki, jest także nieustająco zaangażowany w edukację nauczycieli, instruktorów i trenerów. Fot. Archiwum AWF Poznań
Wikipedia
Poniżej alfabetyczna lista pozostałych pracowników
płk. dypl.
Jan Baran-Bilewski (1895 - 1981) - prowadził zajęcia z lekkiej atletyki w okresie międzywojennym (1919-1939). Specjalizował się w biegach
średnich i długich, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.W 1920 roku jako najlepszy zawodnik w kraju na dystansie 1500 m i wicemistrz na dystansie 3000 m, uzyskuje nominację olimpijską na igrzyska w Antwerpii, jednak ze względu na wojnę z bolszewikami wyjazd odwołano. W 1921 r. zdobywa tytuł mistrza Polski na dystansach 1500 m, 5000 m, 3000 m drużynowo i w biegu przełajowym oraz brązowy medal na 800 m. Zdobywa także wicemistrzostwo Polski na 5000 m w 1922 r. i na 1500 m 1923 r. Rekordy życiowe: bieg na 1500 metrów – 4:18,0 (8 sierpnia 1919, Lwów); bieg na 5000 metrów – 16:51,1 (30 września 1922, Warszawa). Oprócz lekkoatletyki uprawiał także pięciobój nowoczesny, zdobywając w tej konkurencji trzy medale mistrzostw Polski – srebrny w 1926 r. oraz brązowe w 1928 i 1929. W 1924 i 1928 r. był członkiem kierownictwa reprezentacji na igrzyska olimpijskie. W latach 1925-1927 obowiązki służbowe łączył z funkcją prezesa Polskiego Związku Bokserskiego. Po II wojnie światowej w latach 1945–1947 zasiadał w zarządzie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Od 1946 do 1949 roku był dyrektorem Wojewódzkiego Urzędu Wychowania Fizycznego w Poznaniu, a w 1949 został szefem wyszkolenia w organizacji „Służba Polsce". W 1953 roku został redaktorem w wydawnictwie Sport i Turystyka. Autor podręczników o tematyce lekkoatletycznej i związanej z pięciobojem nowoczesnym. Wikipedia Podręcznik Jana Barana. Ossolineum 1927.Mieczysław Balcer - prowadził zajęcia z lekkiej atletyki w okresie międzywojennym (1919-1939) oraz w 1945 r. Wikipedia
dr Jacek Biernacki - asystent, a potem adiunkt w latach 1984-2007, specjalista rzutu młotem. Stopień doktora uzyskał 1996 r. na podstawie dysertacji pt. "Rozwój somatyczny, sprawność motoryczna oraz aktywność fizyczna chłopców i dziewcząt z klas sportowych". W latach 70. XX w. był zawodnikiem Warty Poznań, potem AZS Poznań. Po odejściu z AWF kontynuował pracę naukowo-dydaktyczną i szkolenie sportowców wyczynowych, będąc uznanym w środowisku trenerem lekkoatletyki oraz prezesem Wielkopolskiego Związku Lekkiej Atletyki.
mgr Katarzyna Bindek - asystent w latach 2005-2007, specjalistka sprintu na 400 m indywidualnie i w sztafecie. Po odejściu z AWF pracowniczka dydaktyczna Centrum Sportu Politechniki Poznańskiej i działaczka sportowa.
mgr Maria Ciastowska - asystent w latach 1956-1961, specjalistka skoku w dal i biegu przez płotki. Podczas mistrzostw Europy w 1958 r. w Budapeszcie zajęła 5. miejsce w skoku w dal z wynikiem 5.97 m, przegrywając srebrny medal o 3 cm, a brązowy o 2 cm. Dwukrotnie była brązową medalistką mistrzostw Polski w skoku w dal: w 1957 i 1960 r. W latach 1957-1959 startowała w siedmiu meczach reprezentacji Polski w skoku w dal, odnosząc dwa zwycięstwa indywidualne. Rekordy życiowe: skok w dal – 6.09 m (1958), bieg na 80 m przez płotki – 11.3 s (1960). Wikipedia
dr Czesław Cybulski (1935-2022) - zatrudniony na etacie wykładowcy w latach 2004-2009. Jednak już znacznie wcześniej, w 1978 r., obronił w poznańskiej AWF doktorat pt. "Wpływ rozszerzonego programu wychowania fizycznego na rozwój somatyczny i motoryczny chłopców" (pod kierunkiem doc. dr. Janusza Jackowskiego). Najbardziej utytułowany trener rzutów w historii polskiej lekkoatletyki, specjalizujący się w rzucie młotem. Od 1968 r. związany z AZS Poznań. Jego najwybitniejszy zawodnik to Szymon Ziółkowski, którego trenował w latach 1989-2004 i doprowadził do tytułu mistrza olimpijskiego (2000) i mistrza świata (2001). W latach 2005-2009, pracując w Zakładzie Lekkiej Atletyki, trenował Anitę Włodarczyk, która w podczas mistrzostw świata w 2009 r. zdobyła złoty medal i pobiła rekord świata. Od 2010 r. był trenerem Pawła Fajdka, którego doprowadził do dwóch tytułów mistrza świata w latach 2013 i 2015. Inni jego znani zawodnicy to Mariusz Tomaszewski, Ireneusz Golda, Leszek Woderski i Joanna Fiodorow. Prowadził również w początkach kariery Zdzisława Kwaśnego, a na przełomie 2003 i 2004 r. przez krótki czas Kamilę Skolimowską. Jego zawodnicy i zawodniczki zdobywali 16 razy medale największych światowych imprez oraz ponad 100-krotnie tytuły mistrzów Polski, podobnie często bijąc rekordy kraju. W 2000 r. otrzymał nagrodę im. Eugeniusza Piaseckiego i Złoty Krzyż Zasługi, w 2012 r. godność honorowego członka AZS, a w 2013 r. tytuł Zasłużonego dla miasta Poznania. Wikpedia
W. Czarnecki - prowadził zajęcia z lekkiej atletyki w okresie międzywojennym (1919-1939).
mgr Piotr Donaj (1951-2005) - na IV roku studiów pełnił obowiązki pracownika technicznego, a od 1973 r. zatrudniony w Zakładzie, najpierw na stanowisku asystenta, potem starszego asystenta. Pracował w Zakładzie 33 lata, początkowo jako dydaktyk i trener, później na stanowisku naukowo-technicznym. Oddany sprawom sportu, opiekun wielu roczników sportowców i studentów, organizator niezliczonych zawodów sportowych, nie tylko lekkoatletycznych, wyróżniony odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej. Animator życia sportowego w rodzinnym Zaniemyślu, gdzie z jego inicatywy w 2003 r. rozpoczęto rozgrywanie Międzynarodowych Zawodów w Chodzie Sportowym, jednego z dwóch naważniejszych mityngów chodziarskich w Polsce, w którym startowali goście z zagranicy i cała czołówka naszego kraju (w tym Robert Korzeniowski), walcząc o kwalifikacje do Igrzysk Olimpijskich, Pucharów Świata lub Europy. W ramach tych zawodów rozgrywa się obecnie biegi memoriałowe im. Piotra Donaja.
mgr Paweł Dybczyński - asystent w latach 1984-1994, specjalista sprintu.
mgr Barbara Dybizbańska - asystent w latach 1971-1972.
dr Gerard Gramse (1944-2012) - rozpoczął pracę w Zakładzie jako asystent w 1967 r., tuż po uzyskaniu dyplomu magistra wychowania fizycznego. W 1969 r. został powołany na stanowsko starszego asystenta. W maju 1977 r. otrzymał stopień doktora nauk wychowania fizycznego za rozprawę pt. "Dynamika rozwoju lekkoatletyki w wybranych państwach europejskich na podstawie analizy wyników z lat 1965-1972" - i w tym samym roku awansował na stanowisko adiunkta. Był jednym z najszybszych sprinterów polskich przełomu lat 60. i 70. XX w., zawodnikiem AZS Poznań. Jego największy sukces to srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m na Mistrzostwach Europy w 1971 r. w Helsinkach. W tej samej konkurencji był również złotym medalistą Uniwersjady w Turynie (1970), srebrnym (1967) i brązowym (1965) medalistą mistrzostw Polski. Zdobył także brązowy medal mistrzostw Polski na 200 metrów (1968). Siedmiokrotnie wystąpił w meczach reprezentacji Polski w latach 1967-1971. Jego rekordy życiowe to 10.3 s na 100 m (1968) i 21.0 s na 200 m (1966). W latach 80. XX w. związał się z koszykówką, stając się niezwykle skutecznym i cenionym trenerem przygotowania fizycznego w tej dyscyplinie. W ostatnich latach życia był nauczycielem wychowania fizycznego i trenerem młodzieży. Jeszcze na dzień przed odejściem prowadził zajęcia ze swoimi podopiecznymi... Wikipedia
mgr Maria Ignasiak - asystent w latach 1969-1971.
dr inż. Michał Janowski - w 2014 r ukończył z wyróżnieniem studia na kierunku Turystyka i Rekreacja. W 2020 r. ukończył z wyróżnieniem studia inżynierskie na kierunku informatyka. Był benficjentem stypendium Ministra Edukacji Narodowej. Doktorant, potem asystent i adiunkt w Zakładzie w latach 2015-2022. Specjalista zaawansowanych technologii pomiarowych w sporcie, pasjonat elektroniki, nowoczesnego oprogramowania i analizy statystycznej w sporcie. Uprawiał Capoierę i tańce elektroniczne. W pracy naukowej skupiał się na reakcjach wysiłkowych w rzeczywistych warunkach rywalizacji sportowej oraz na wpływie przepisów sportowych na intensywność wysiłku zawodników taekwondo.
mgr Danuta Juchacz - asystent w latach 1967-1968.
mgr Aleksander Kowalewicz - asystent w latach 1974-1975. Specjalista rzutów lekkoatletycznych. Jako zawodnik startował w rzucie oszczepem.
mgr Andrzej Kozłowski - asystent w latach 1971-1973.
mgr Klaudiusz Kozłowski - asystent w latach 1994-1996, specjalista biegów długich.
mgr Robert Kreczmer - asystent w latach 1993-1995, specjalista sprintu.
dr Aleksander Kucharski (1946-2010) - studiował na poznańskiej WSWF w latach 1967-71. Od 1971 r. asystent, a od 1973 r. starszy asystent. W 1979 r. obronił pracę doktorską pt. "Sprawność fizyczna kobiet i mężczyzn w wieku produkcyjnym" i został mianowany na stanowisko adiunkta.
dr Mirosława Kutzner - rozpoczęła pracę w Zakładzie w 1972 r. jako asystent, a od 1973 r. starszy asystent. W 1980 r. obroniła pracę doktorską pt. "Wieloletnia zmienność sprawności fizycznej i cech budowy ciała studentów Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu". Jako zawodniczka specjalizowała się w biegach na 400 i 800 m. Pracę w Zakładzie zakończyła w 1992 r.
Maria Lange-Kucnerowicz (1904-1965) - prowadziła zajęcia z lekkiej atletyki w okresie międzywojennym (1919-1939) oraz w latach 1945-1950. Czołowa lekkoatletka Polski przed II wojną światową (5-bój, rzut oszczepem, skok w dal, bieg przez płotki).
Arkadiusz Lechowicz - oszczepnik, pracownik naukowo-techniczny w latach 1970-1971. Wikipedia
mgr Zofia Leszner (ur. 1924) - adiunkt w latach 1950-1955 w pierwszym składzie nowo utworzonego Zakładu Lekkiej Atletyki. Wielokrotna medalistka mistrzostw Polski seniorów w skoku wzwyż, skoku w dal, 80 m przez płotki, trójboju i pięcioboju lekkoatetycznym oraz sztafece 4 x 100 m w latach 1949-1953.
inż., dr Krzysztof Linkowski (ur. 1949) - specjalista biegów średnich. Reprezentant Polski w biegach na 800 i 1500 m. Medalista halowych mistrzostw Europy: srebro w sztafecie 4 x 800 m (Sofia 1971), brąz w sztafetach 4 x 4 okrążenia (Grenoble 1972 i Rotterdam 1973). Brązowy medalista mistrzostw Polski w biegu na 800 m (1971 i 1974), a także halowy mistrz Polski na tym dystansie (1973). Absolwent dwóch poznańskich uczelni: Akademii Rolniczej na Wydziale Technologii Rolno-Spożywczej (1972) i Akademii Wychowania Fizycznego na Wydziale Wychowania Fizycznego (1978). W latach 1979-91 starszy asystent w Zakładzie Biochemii oraz prowadzący zajęcia w Zakładzie Lekkiej Atletyki. W 1987 r. obronił doktorat z nauk o kulturze fizycznej pt. "Zmiany aktywności ceruloplazminy pod wpływem wysiłku fizycznego na tle wybranych parametrów biochemicznych". Po zakończeniu pracy w AWF technolog, nauczyciel, dyrektor i działacz sportowy. Zasłużony dla miasta Poznania i Wielkopolski, odznaczony za wybitne osiągnięcia sportowe. Wikipedia
dr Janusz Ludka (1933 - 2011) - stopień magistra uzyskał w 1959 r. i został zatrudniony w Zakładzie jako asystent, potem starszy asystent od 1962 r. W 1967 r. obronił doktorat z nauk wychowania fizycznego przedstawiając rozprawę "Charakterystyka morfologiczna niektórych zespołów sportowych w Wielkopolsce na wczesnych etapach szkolenia". Rok później awansował na stanowisko adiunkta. W latach 60. XX w. znakomity sprinter, a potem wieloletni trener sekcji lekkiej atletyki AZS Poznań, wychowawca licznego grona wybitnych lekkoatletów, reprezentantów Polski i olimpijczyków.
dr Sławomir Marszałek - asystent, potem adiunkt w latach 1998-2013, specjalista biegów długich. Stopień doktora uzyskał w 2003 r. na podstawie dysertacji pt. "Ocena skuteczności rehabilitacji ruchowej osób po całkowitym usunięciu krtani". Ceniony fizjoterapeuta i osteopata. Zapalony ultramaratończyk.
mgr Joanna Metlak - specjalistka badawczo-techniczna w latach 2014-2024, z wykształcenia logistyk (Wyższa Szkoła Logistyki w Poznaniu); bezcenne profesjonalne wsparcie w działalności naukowej, dydaktycznej i środowiskowej Zakładu. Od 2024 r. zatrudniona jako specjalista ds. obsługi Biura Rektora AWF.
dr Zygmunt Micha
lski - przez 47 lat (1971-2018) związany z Zakładem Lekkiej Atletyki, w którym został zatrudniony w 1971 r., jeszcze jako student IV roku. Początkowo uprawiał lekkoatletykę w liceum w Gorzowie Wlkp., a potem w poznańskim AZS, specjalizując się w rzutach i skokach, następnie w 10-boju. Brał udział w akademickich zawodach ogólnopolskich i międzynarodowych. W 1978 r. pod kierunkiem prof. Zdobysława Stawczyka obronił doktorat pt. "Budowa somatyczna czołowych dziesięcioboistów Europy a ich sprawność motoryczna" i awansował na stanowisko adiunkta. Uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych konferencjach, a w dorobku publikacyjnym posiada 28 oryginalnych prac naukowych, 34 metodyczno-szkoleniowe i 6 popularyzatorskich. Przez piętnaście lat (1993-2008) był kierownikiem Zakładu Lekkiej Atletyki i członkiem Rady Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu. Doszkalał się w Uniwersytecie Stanowym w Sacramento w Kaliforni pod kierunkiem wybitnych amerykańskich praktyków i teoretyków. Analizował pracę szkoleniową i organizacyjną w lekkiej atletyce w takich ośrodkach uniwersyteckich jak San Francisco, Berkeley, Stanford i Reno. Zdobyte doświadczenia przenosił na grunt Uczelni, inspirując do modernizacji dydaktyki i organizacji szkolenia w sekcji lekkoatletycznej AZS-AWF. Sekcja ta w 2000 r. awansowała do pierwszej ligi, a zawodnicy osiągali w tym czasie indywidualne sukcesy, z rekordzistką i mistrzynią świata w rzucie młotem, Anitą Włodarczyk, na czele. Dr Zygmunt Michalski angażował się także w działalność społeczną, pełniąc m.in. funkcję trenera w Międzyszkolnym Klubie Sportowym dla Niesłyszących w Poznaniu. Jest promotorem ponad 150 prac magisterskich i dyplomowych. Został odznaczony Medalem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Na zakończenie długoletniej akademickiej kariery został uhonorowany Medalem im. Eugeniusza Piaseckiego. Od roku 2017 zaangażował się w ruch masters, startując z powodzeniem w mistrzostwach Polski, Europy i świata. Halowy mistrz Polski masters w skoku o tyczce w kategorii M70 (Toruń 2020).dr Jarosław Miśko (1968-2021) - asystent w Zakładzie Lekkiej Atletyki AWF Poznań w latach 1993-2002, od 2003 do 2008 r. adiunkt w jednoimiennym zakładzie w Zamiejscowym Wydziale Kultury Fizycznej w Gorzowie Wielkopolskim. Pochodził ze Szczecinka, gdzie rozpoczął swoją przygodę ze sportem. Podczas studiów w poznańskiej AWF, które ukończył w 1993 r., uprawiał lekkoatletykę w klubie AZS AWF. Jako zawodnik specjalizował się w skoku wzwyż (rekord życiowy 2.16 m). Stopień doktora uzyskał w 2002 r. w Zakładzie Biomechaniki na podstawie dysertacji pt. "Analiza dynamiki odbicia w ćwiczeniach treningowych skoczków wzwyż" pod kierunkiem prof. Lechosława B. Dworaka. Jako trener wychował grono znakomitych zawodników klasy mistrzowskiej. Znakowmity fachowiec, rzetelny wykładowca i świetny kolega. Zmarł przedwcześnie po długiej walce z nieuleczalną chorobą.
mgr Monika Multaniak/Jabłońska - asystent w latach 1996-2003, specjalistka skoku wzwyż. Po zakończeniu pracy w AWF nauczyciel wychowania fizycznego oraz urzędnik szczebla lokalnego ds. oświaty, kultury, sportu i zdrowia. Entuzjastka i czynna uczestniczka maratonów i wszelkiego rodzaju trudnych biegów.
mgr Artur Niedziółka - asystent w latach 1998-2007, specjalista biegów długich.
Zbigniew Noszczyński - asystent w latach 1950-1951 w pierwszym składzie nowo utworzonego Zakładu Lekkiej Atletyki.
mgr Tadeusz Osik - wykładowca na poczatku lat 2000, znakomit trener sprintu, prowadzący kadrę narodową, wieloletni działacz Polskiego związku Lekkiej Atletyki, kierownik bloku sprintów, wiceprezes ds. szkolenia i kształcenia trenerów.
mgr Jan Panzer - asystent w latach 1970-1971. Trener kadry narodowej biegów średnich w latach 60-tych i 70-tych, jego podopieczne to m.in. Jolanta Januchta (olimpijka z Moskwy w 1980 r. i rekordzistka Polski na 800 m) i Anna Bukis (srebrna medalistka w biegu na 1500 m podczas HME w Sindelfingen w 1980 r.).
mgr Jacek Paradowski - asystent w latach 1993-2000, specjalista rzutów lekkoatletycznych.
Łucja Pawelczyk - pracownik administracyjny od 1977 r.
mgr Kazimierz Piber (ur. 1943) - asystent w latach 1966-1967. Specjalista skoków lekkoatletycznych, skoczek wzwyż. Potem zmienił obszar działania i jest do dziś znanym trenerem i działaczem tenisowym (m.in. prezes Wielkopolskiego Związku Tenisowego).
Aniela Pigoniówna - prowadziła zajęcia z lekkiej atletyki w okresie międzywojennym (1919-1939).
J. Pilewska - prowadziła zajęcia z lekkiej atletyki w okresie międzywojennym (1919-1939).
dr Bogdan Poprawski (ur. 1948) - jako zawodnik specjalizował się pchnięciu kulą (rek. życ. 15.90 m - 1969 r.). Ukończył studia wychowania fizycznego z wyróżnieniem w 1970 r. i w tym samym roku został zaangażowany w Zakładzie w charakterze asystenta, a po dwóch latach - starszego asystenta. W 1975 r. odbyła się obrona jego pracy doktorskiej pt. "Kształtowanie się wytrzymałości jako cechy motorycznej w wybranych okresach rozwoju osobniczego", a on sam został mianowany adiunktem i na tym stanowisku pracował do 1981 r. Współautor ok. 50 prac naukowych i szkoleniowych - artykułów i monografii. Potem wyemigrował do Kanady, gdzie w latach 1982-96 zaangażował się w pracę trenerską, odnosząc na tym polu wielkie sukcesy. Został mianowany przez Kanadyjski Komitet Olimpijski trenerem na Igrzyska w Seulu (1988) i Barcelonie (1992), a w 1997 r. powołany na stanowisko głównego trenera lekkoatletycznej reprezentacji Kanady na Mistrzostwa Świata w Atenach. Był też trenerem reprezentacji Kanady podczas lekkoatletycznych Mistrzostw Świata w 1987, 1991 i 1993 r. oraz podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów (Commonwealth Games) w 1986, 1990 i 1994 r. Trenował osobiście wielu znakomitych lekkoatletów kanadyjskich, miotaczy i wieloboistów - olimpijczyków, uczestników mistrzostw świata i mistrzów Kanady. Równolegle kształcił się i rozwijał się z powodzeniem jako agent nieruchomości i broker, jednak wciąż jest ekspertem i doradcą w sprawach zaawansowanego treningu sportowego, a także komentatorem wydarzeń i problemów sportu na swoim blogu internetowym. Ponadto działa w środowisku polonijnym - m.in. jako opiekun reprezentacji Kanady w piłce nożnej uczestniczył w XVI Światowych Igrzyskach Polonijnych w Kielcach w 2013 r. Wikipedia
mgr Jerzy Pyda - starszy asystent w latach 1966-1969.
mgr Anna Rauk - asystent w latach 1967-1969.
mgr Magdalena Rauk - asystent w latach 1992-1996, wieloboistka.
Walerian Sikorski - prowadził zajęcia z lekkiej atletyki w okresie międzywojennym (1919-1939). Wykładowca Uniwersytetu Poznańskiego, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. Wikipedia
mgr Agnieszka Staniewska - asystent i instruktor w latach 2010-2014. Specjalistka biegów długich i pasjonatka wszelkich sportów wytrzymałościowych. Od 2014 r. nauczycielka i trenerka, m.in. w renomowanym Zespole Szkół w Puszczykowie o profilu sportowym.
mgr Jacek Stefański - asystent w latach 80. XX w.
dr Maria Szudrowicz - studiowała w poznańskiej WSWF w latach 1965-69 i bezpośrednio po studiach rozpoczęła pracę w Zakładzie jako asystent, a od 1971 r. jako starszy asystent. W 1976 r. uzyskała stopień doktora nauk wychowania fizycznego po obronie rozprawy pt. "Dynamika i okresowość rozwoju wyników lekkoatletycznych w Wielkopolsce w latach 1948-1972". Od 1977 r. była zatrudniona na stanowisku adiunkta. Opuściła Zakład w 1992 r.
mgr Adam de Virion - asystent w latach 1953-1959.
dr Eugeniusz Wachowski (1932-2000) - od 1954 r. jako asystent, dyplom magistra w 1959 r., od 1961 starszy asystent. Doktorat obronił w 1967 r. na podstawie dysertacji pt. "Kształtowanie się budowy ciała a sprawność fizyczna czołowych sportowców Polski uprawiających rzuty lekkoatletyczne" pod kierunkiem prof. Zbigniewa Drozdowskiego z Zakładu Antropologii. W latach 1969-1970 pracował w Zakładzie Lekkiej Atletyki na stanowisku adiunkta na pół etatu, ponieważ od 1969 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Teorii Sportu. Już po opuszczeniu Zakładu Lekkiej Atletyki w 1977 r. został powołany na stanowisko docenta kontraktowego, a w 1989 r. na stanowisko profesora kontraktowego. W 1999 r. otrzymał z rąk prezydenta tytuł profesorski w dziedzinie nauk o kulturze fizycznej. Autor i współautor wielu książek i opracowań z teorii sportu. W młodości znakomity dyskobol. Był rekordzistą Polski z wynikiem 51,16 m (1956), kapitanem słynnego Wunderteamu lekkoatletycznego. Zdobył brązowe medale na Akademickich Mistrzostwach Świata w Paryżu (1957) i Uniwersjadzie w Turynie z wynikiem 52,22 m (1959). W 1958 r. wystąpił na mistrzostwach Europy w Sztokholmie. Czterokrotny medalista mistrzostw Polski. Swój rekord życiowy ustanowił w 1963 – 52,69 m. Następnie trener kadry narodowej i olimpijskiej w rzucie dyskiem. Wikipedia
mgr Danuta Walkowiak-Ostaszewska - w 1975 r. otrzymała tytuł magistra wychowania fizycznegow poznańskiej AWF i została przyjęta do Zakładu jako asystent stażysta. Od 1976 r. asystent, a od 1978 r. starszy asystent.
Andrzej Wierzbicki - asystent w latach 1950-1951 w pierwszym składzie nowo utworzonego Zakładu Lekkiej Atletyki.
mgr Włodzimierz Wegwerth (1944-2023) - wykładowca na przełomie lat 2000, znakomity trener klasy mistrzowskiej, specjalizujący sie w biegach średnich i długich. Wyszkolił m.in. Ryszarda Ostrowskiego i Michała Bartoszaka - olimpijczyków, uczestników mistrzostw świata i Europy, medalistów uniwersjady i mistrzostw Polski w latach 1986-2004. Był trenerem Kadry Narodowej PZLA oraz trenerem w klubach m.in. AZS Poznań, AZS-AWF Poznań oraz Olimpia Poznań.Wieloletni pracownik Studium Wychowania Fizyczengo Politechniki Poznańskiej. Niezwykle ceniony fachowiec, a przy tym powszechnie lubiany jako niezwykle solidny i miły kolega i nauczyciel.
mgr Wojciech Weiss (1950-2020) - wykładowca w Zakładzie w latach 1998-2004. Lekkoatleta, sprinter (400 m), od 1969 r. roku nieprzerwanie związany jako zawodnik, trener i działacz z klubem AZS Poznań. Absolwent Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego oraz Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. W roku 1998 był inicjatorem powołania sekcji lekkoatletycznej w Klubie Sportowym AZS-AWF Poznań. Do roku 2004 pełnił w nim rolę kierownika sekcji i trenera. W tym okresie drużyna lekkoatletyczna awansowała do najwyższej, pierwszej ligi, a wielu zawodników odnosiło indywidualne sukcesy.
mgr Rafał Węglarz - jako student pracownik techniczny w latach 2008-2010, po studiach asystent w latach 2010-2011. Po zakończeniu pracy w Uczelni - nauczyciel wychowania fizycznego.
mgr Maria Wiertel - pracownik naukowo-badawczy w latach 1975-1977.
Krystyna Wujczak - przez wiele lat (1972-2008) pracowniczka sekretariatu Zakładu.
mgr Jerzy Ziółkowski - asystent w latach 1973-1974.
mgr Ewa Ziubrak - jako zawodniczka specjalizowała się w skokach lekkoatletycznych, była mistrzynią Polski w skoku w dal. Obecnie pracownik dydaktyczny i trener w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.
mgr Jerzy Żeligowski (1958-2012) - asystent w latach 1981-1990, znakomity skoczek w dal (7.98 m). Był zawodnikiem AZS Poznań. W swojej karierze zdobył wicemistrzostwo Polski w 1986 r. i brązowy medal mistrzostw Polski w 1987 r. Był także halowym mistrzem Polski w 1986 r, wicemistrzem w 1982 r. i brązowym medalistą w 1985 r. W 1986 r. reprezentował Polskę na halowych mistrzostwach Europy. Ceniony w środowisku trener przygotowania fizycznego, znakomity i kompetentny pedagog, lubiany kolega, niezwykle życzliwy dla innych. Wikipedia